Իրինան ծնվել և մեծացել է Հադրութում: Այնտեղ է անցել նրա մանկությունը, պատանեկությունը, այնտեղ է երազել, մտորել, մտովի կառուցել իր ապագան: Դպրոցն ավարտելուց հետո Իրինան հաջողությամբ ընդունվում է Արցախի պետական համալսարան և ուսանում նախազորակոչային և ֆիզկուլտուրայի ֆակուլտետում:

 

Ավարտելով ուսումը, մոտ 10 տարի աշխատում է դպրոցում որպես զինղեկ, այնուհետև Հադրութի մանկապատենական մարզադպրոցում որպես մեթոդիստ և մարզիչ: Իրինան, լինելով մարզիչ, երբեք չէր մտածում, որ մի օր ձեռքը կվերցնի ասեղն ու կաշին և բավականություն կստանա, ստեղծելով
յուրահատուկ աքսեսուարներ`բնական կաշվից: Պատմում է, որ այս արհեստը իրեն գրավում էր դեռ Հադրութում, երբ իրենց բարեկամը, որ զբաղվում էր կաշվեգործությամբ, Երևանից հյուր գալիս իր հետ բերում էր գործիքները, կաշիները, նյութերը և աշխատում իրենց տանը: Իրինան լուռ հետևում էր նրան և
հիանում աշխատանքներով: Այդ հիացմունքը և գնահատանքը հավանաբար այդպես էլ կմնային, եթե, դժբախտաբար, 2020 թվականին բոլոր հադրութցիների հետ ինքն էլ ստիպված չլիներ լքել հարազատ տունը:

 

Պատերազմը շատ բան փոխեց Իրինայի հոգում և կյանքում: Նա ամուր կապերով էր կապված հայրենի հողին և երբեք չէր կարծում, որ որևէ հանգամանք կարող է տնօրինել իր կյանքը: Երևանում 3
տարի իր գործունեությունը շարունակեց Հադրութի մարզադպրոցը, և Իրինան էլ շարունակեց իր մարզչի գործը, սակայն ոչ մի օր չդադարեց մտածել Հադրութ վերադառնալու մասին: Հադրութում միայն տունը չէր թողել. այնտեղ էին մնացել իր հույսերն ու երազները, ապագայի պլանները:

 

Ինչևէ, Իրինան հուսահատվողներից չէ: Ինքն էլ չի հիշում երբ և ինչպես ձեռքը վերցրեց կաշվի մի կտոր, որ հայտնվել էր իր իրերի մեջ և փորձեց այն վերածել զարդի: Զգում էր, որ ձեռքի աշխատանքը հանգստացնում է իրեն, կտրում առօրյա հոգսերից: Մտերիմների գովասանքը ոգևորեց նրան, և որոշեց գնել կաշի, գործիքներ և ավելի լուրջ զբաղվել այս գործով:
 

Առավելապես սիրում է դրամապանակներ կարել: Շատ ուշագրավ է, որ Իրինան կաշին կտրում և կարում է ձեռքով: Հարցին թե` չի՞ ուզում կարի մեքենա ձեռք բերել, միանշանակ պատասխանում է` ոչ և բացատրում, որ աշխատանքի ողջ գրավչությունը բացառապես ձեռքով աշխատելու մեջ է: Նայելով նրա
դրամապանակներին, որևէ մեկը կռահել անգամ չի կարող, որ դրանք մեքենայով չեն կարված: Իրինան շատ սիրով է պատրաստում իր նմուշները և նախանձախնդիր է, որ դրանք լինեն չկրկնվող: Նրա նվիրվածությունը աշխատանքին փոխանցվել է որդուն, ով արդեն ունի իր ձեռքով կարված սեփական դրամապանակը և սիրում է ընկերներին էլ տարեդարձի առթիվ իր կարած դրամապանակներից նվիրել:

Այսպիսին է Իրինան` իսկական արցախցի. անկոտրում, չվհատվող և միշտ արարող: