Լենան ծնվել և մեծացել է Սիրիայի Հալեպ քաղաքում։ Մեծ հայրը և մայրը, որ Արևմտյան Հայաստանի Ուրֆա և Այնթապ գավառներից էին, այստեղ են գաղթել 1918 թվականին։ Մեծ հայրը դերձակ էր, իսկ մեծ մայրը հմուտ ասեղնագործող։ Այս հմտությունները նրանք փոխանցեցին սերունդներին, ովքեր դրանք ավելի զարգացրին և սկսեցին նաև ինքնուրույն մոդելավորել իրենց աշխատանքները։

Լենան Հալեպում զբաղվում էր բրդյա հագուստներ մոդելավորմամբ և գործելով, ընդ որում գործում էր ինչպես շյուղերով, այնպես էլ գործելու մեքենայով։ 

Լենայի կյանքի բաղձալի երազանքներից մեկը հայրենիքում գտնվելն էր։ Եվ ահա, 2014 թվականին, Լենան եկավ Հայաստան և հասկացավ, որ այստեղ է իր տունը։ Իր խոսքով ասած, ինքը “տուն էր վերադարձել”՝ այլևս երբեք չվերադառնալու հաստատ որոշմամբ։ Դժվարությունների մասին չի սիրում խոսել, դրանք բնական է համարում։ Հայաստանում  էլ զբաղվում է իր գործով։ Բրդյա տարատեսակ հագուստներ է գործում և հիացնում իր վարպետությամբ։ Երեսունհինգ տարիների փորձառությունը իր պտուղներն է տվել և Լենայի գործած սվիտերները գրեթե նմանը չունեն։ Լենան դեռ Հալեպում սերտ կապեր ուներ Սուրբ Քառասնից Մանկաց եկեղեցու հետ և ծառայում էր իբրև դպրուհի։ Երևանում էլ գտավ իր տեղը սրբ. Աստվածածին եկեղեցում, և ստեղծեց սիրիահայ տիկնանց միությանը և հիմա էլ ծառայում է եկեղեցում իբրև դպրուհի։ 2016 թվականին, ՄԱԿ-ի Փախստականների Հարցերով Գերագույն Հանձնակատարի կողմից նախաձեռնած “Ճանապարհ հարթելով հաջող ձեռնակատիրության համար” մրցանակաբաշխությանը Լենային շնորհվել է “կանանց քաջալերման” մրցանակ՝ վարչապետ Կ. Կարապետյանի ձեռամբ։

Լենան մի շարք ցուցահանդեսների մասնակից և կազմակերպիչ է։ Նա այն մարդկանցից է, որոնց նվիրումը հայրենիքին անկաշառ է և սրտաբուխ։