Վարդան Սարմազյան

Վարդանը ծնվել է Սիրիայի Քեսաբ քաղաքում՝ հոգևորականի ընտանիքում։ Մասնագիտությամբ ավտոմեխանիկ է։ Այդպես էր մինչև 30 տարեկանը, երբ հայրը անսպասելի հիվանդացավ, և Վարդանը թողեց աշխատանքը՝ հորը խնամելու համար։ Վարդանը, իր համար անսպասելի, իր մեջ հայտնաբերեց ասեղնագործելու տաղանդը, և արդեն հասուն տարիքում ձեռքն առավ ասեղն ու գործեց։ Առաջին ուսուցիչը մայրն էր. հետո գնաց Լաթակիա՝ կատարելագործվելու։ Այստեղ էլ որոշեց ուսումնասիրել ձեռագործության տարատեսակները և այլ մշակույթներին բնորոշ ուղղությունները։ Ճանապարհները նրան տարան Չինաստան, Արաբական Էմիրություններ, Եվրոպա։

Վարդանը իր մարդկային տեսակով յուրահատուկ է։ Նրան չեն կարող վախեցնել ո’չ կյանքի դժվարությունները, ո’չ պայմանականությունները, ո’չ իր առջև փակվող դռները։ Պայքարող ոգի ունի, երբեք չի ընկճվում և չի բողոքում ոչնչից և ոչ ոքից։ Միշտ երախտագիտությամբ է ընդունում իրեն պարզված ձեռքը։ Նույնպիսին է նրա կյանքի անբաժան ընկերը՝ Մարալը։ Հակասություններ չեն փնտրում մարդկանց մեջ և չեն գտնում։

Նրանց պատրաստած սփռոցները ուղղակի հիացմունք են պատճարում։ Ճոխությամբ փայլեն, թե համեստությամբ, միևնույնն է, նրբաճաշակությունը արաջին գրավականն է։

Վարդանը տասնյակ ցուցահանդեսների կազմակերպիչ և մասնակից է աշխարհի տարբեր ծայրերում՝ Շանհայում, Թեհրանում, Դուբայում, Մոսկվայում, Ստանբուլում, Փարիզում։

Ինչպես ինքն է ասում, երբեք ձեռնունայն չի վերադառնում ցուցահանդեսներից։ Իր իմացածին միշտ մի բան ավելացնում է։