Սոսի Կարադանայան

Սոսին Սիրիայի Հալեպ քաղաքից է։ Ծնողները գաղթել են այստեղ ցեղասպանության տարիներին։ Սոսին դեռ մանկուց սիրում էր զբաղվել ձևավորմամբ։ Ձևավորում էր տարոսիկներ՝միջոցառումների համար։ Շատերը նկատեցին Սոսիի նուրբ ճաշակը, և հայկական համայնքում առավելապես նրան էին վստահում տարոսիկների պատրաստումը։ Այդպիսով միտք հղացավ պատրաստել նաև կոնֆետներ տարոսիկների համար։ Ամուսինը աջակցեց նրան, և ստեղծեցին շոկոլադի պատրաստման արտադրամաս։ Նրանց ջանքերը հաջողությամբ պսակվեցին, և մինչև պատերազմը նրանք ունեին արդեն 23 անուն քաղցրավենիքի տեսականի։ 

Սոսին ցայսօր սարսափով է հիշում իրենց փախուստը Հալեպից։ Հիշում է, թե ինչպես էր այդ օրը քաղաքը ինտենսիվ ռմբակոծվում, և թե ինչպես էին ինքը և ամուսինը, մի-մի պայուսակով փորձում ամեն գնով հասնել օդանավակայան՝ առանց նույնիսկ թռիչքի տոմսեր ունենալու։ Որդիներին տաս օր առաջ Հալեպից Երևան մեր հայրենակիցներին տեղափոխող ինքնաթիռով ուղարկել էին Հայաստան, որտեղ նրանց այլ երեխաների հետ բաշխել էին Հայաստանի տարբեր առողջարաններում։ Հալեպի օդանավակայանում պարզվում է, որ այդ թռիչքի ուղևորներից ոմանք այդպես էլ չէին կարողացել հասնել տեղ, և Սոսին ու ամուսինը թռչում են նրանց փոխարեն։

Սոսին չի կարող մոռանալ մի դրվագ, երբ օդանավակայան հասնելու ճանապարհին նրանց կանգնեցնող գրոհայինները, իմանալով որ հայ են, սպառնում էին հաշվեհարդար տեսնել, եթե համարձակվեն երբևէ վերադառնալ այնտեղ, ուր իրենք ծնվել և ապրել էին։ 

Պատերազմի սարսափները մնացել են ետևում, և Սոսին ու ամուսինը այս անգամ աներեր արմատներ են գցել հայրենիքում ու կյանքը սկսել նոր էջից։